Waarom ik blij ben dat Emmi een speen heeft

“Slaap lekker Emmi.” Ik geef haar speentje, een dikke knuffel en een kus en ik leg haar in haar bedje. Voor de zekerheid leg ik nog wat extra speentjes in haar bed en ik vertrek. Terwijl ik nog op de gang sta hoor ik dat ze haar speentjes één voor één uit bed gooit. Op eentje na, die houdt ze in haar mond…

Toen Aukje vier en een half jaar geleden werd geboren was al snel duidelijk dat ze een flinke zuigbehoefte had. Die eerste dagen zoog ze bijna mijn pink eraf. Nog in de kraamweek hebben we verschillende speentjes geprobeerd en uiteindelijk bleek dat Aukje de Bibi speen het fijnste vond. Toen Aukje wat ouder werd en minder sliep, werd de speen ook minder gebruikt. Hij lag alleen in bed en dus ook alleen bij slaapjes pakte ze hem. En hoewel het er in de eerste weken even anders uit zag en ze zelf ook leek te twijfelen tussen de duim of speen, is Emmi inmiddels ook een spenen kindje. En ook nu weer liggen de spenen alleen in bed en krijgt ze hem alleen als ze gaat slapen.

Toen de kindjes net waren geboren zeiden sommige mensen wel eens dat ik zelf haar duim in haar mond moest stoppen, dan zou ze leren duimen in plaats van spenen en dat was veel fijner omdat ze hun duim altijd bij zich hebben. Dan hoef je er ’s nachts niet uit om het speentje terug te geven en je raakt hem nooit kwijt. Ik ging er eens over nadenken, maar kwam erachter dat ik duimen helemaal niet zoveel fijner vond. Ik denk namelijk dat duimen veel moeilijker is af te leren, juist omdat ze hun duim altijd bij zich hebben. Een speentje kan je op een gegeven moment wegleggen, maar een duim niet.

Toevallig zag ik bij Angela deze week een stuk voorbij komen over dat zij juist blij is dat haar dochter wel duimt. Grappig om te zien dat iedereen er zo anders over denkt. Waar haar dochter de duim juist fijner vindt, vindt Emmi de speen fijner en zo zie je maar dat je uiteindelijk toch meegaat in waar je kindje voor kiest. Want had Emmi er wel voor gekozen om te duimen, dan was dat natuurlijk ook helemaal prima geweest en had ik het haar heus niet afgeleerd. Maar nu het toevallig toch zo is uitgekomen ben ik er persoonlijk wel blij mee. Over een jaar gaan we eens kijken of het afleren van de speen net zo makkelijk gaat als toen bij Aukje. Want hoe schattig ik het ook vind staan, zo’n kleintje met een duim of speen in de mond, voor de tandjes is het natuurlijk veel beter om het op tijd af te leren. Maar voorlopig zijn we nog niet zover en mag Emmi nog lekker doorspenen. Maar wel alleen in bed.

Nu ben ik benieuwd, koos jouw kindje voor de duim of speen?

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?