En toen had Emmi een paarse vinger…

Afgelopen weekend zaten we maar liefst twee keer bij de huisartsenpost, beide keren voor Emmi. De eerste keer werden we weer naar huis gestuurd en de tweede keer werden we nog niet veel wijzer, maar kregen we wel iets mee naar huis en dat voelde net wat beter…

Afgelopen zaterdag was een volle dag. Ik had een workshop newborn fotografie op de planning staan en zowel ’s middags als ’s avonds hadden we nog een verjaardag. Het paste allemaal precies achter elkaar dus dat was mooi. Ik zat keurig op schema toen ik Emmi haar fruit gaf en ineens zag ik iets vreemds, haar vinger leek wel paars. Ik keek nog eens goed en het topje van haar middelvinger was helemaal dik en de bovenste helft was paars. Dit zag er niet goed uit. Ik overlegde niet eens met Maikel en belde meteen de huisartsenpost. Een van de eerste dingen die ze vroegen was of ze zich ergens aan had bezeerd. Maar dat was niet het geval. We waren nog niet zo heel lang uit bed en Emmi was niet uit mijn zicht geweest. Vervolgens vroegen ze of er de dag ervoor misschien iets was gebeurd. Ik antwoordde dat ze die dag bij het kinderdagverblijf was geweest, dus dat ik zelf niks had gezien maar dat ze het vast wel hadden gezegd als er iets was voorgevallen. Omdat het er in mijn ogen echt niet goed uit zag en we dus ook niet wisten waar het vandaan kwam mochten we naar de huisartsenpost komen.

Eenmaal daar vond de arts het er ook maar vreemd uitzien. Het leek wel een soort blaar, over het hele topje van haar vinger. Tegelijkertijd zag het er ook ontstoken uit, maar Emmi had geen koorts en leek er ook geen pijn aan te hebben. Vreemd. De arts wist het niet en haalde er een andere arts bij. Toen ook zij het niet wist kwam er een derde arts kijken, van de spoedafdeling. Niemand wist wat het was en omdat Emmi nergens last van leek te hebben werden we weer naar huis gestuurd. We moesten het in de gaten houden en terugkomen als het zou verergeren.

Omdat het met Emmi verder goed leek te gaan ging ik gewoon naar de workshop. Toen ik daarvan thuiskwam zag haar vinger er al wat beter uit dus we vertrokken naar de eerste verjaardag. Echter hoe langer we daar waren, hoe dikker haar vinger werd. Hij werd roder en er kwam inmiddels ook wat vocht uit. Het zag er wat viezig en ontstoken uit. Ik besloot om naar huis te gaan en met Maikel te overleggen. Het was al vrij laat dus we kozen ervoor om Emmi gewoon in bed te leggen en de dag erna verder te kijken. Die nacht verliep wonder boven wonder ontzettend goed (na een week van spooknachten).

De volgende ochtend zat het me niet lekker. Ik belde terug en mocht weer naar de huisartsenpost. Inmiddels was haar vinger nog wat dikker en roder en leek het alsof er een enorme blaar op zat. Aan Emmi was nog steeds niks te merken. De arts keek naar haar vinger en was het met me eens dat het er niet goed uit zag. Ze vertelde me om twee tot drie keer per dag te proberen om haar vinger te weken in een badje met soda of badedas en dan een antibioticazalf erop te smeren. Ondanks dat we nog steeds niet wisten wat het was, voelde dit al wel beter. Nu kon ik tenminste iets doen.

Inmiddels zijn we dus een paar dagen verder en lijkt het al een tikkeltje beter te gaan. De soort blaar lijkt leeg te zijn, haar vinger is al een tikkie minder dik maar verder was het nog wel rood en ontstoken. Vannacht hebben we de vinger even laten luchten omdat het losse vel wit was geworden van alle vocht onder de pleister. Als het goed is dan gaat het er vandaag nog beter uit zien en zo niet dan mogen we woensdag terug naar onze eigen huisarts. Ik ben benieuwd, maar verwacht dat het wel goed zal komen. Emmi gedraagt zich nog steeds vrolijk, alert en alles behalve ziek dus dat scheelt een heleboel. Ik hou je in ieder geval op de hoogte!

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?