Als je kind niet bij een ander durft te spelen…

“Maar dan wil ik vandaag een keertje bij mij afspreken.” En terwijl het vriendinnetje dat zegt, zie ik Aukje haar gezicht betrekken. Op datzelfde moment zegt ze dat ze thuis wil spelen en gelukkig vindt haar vriendinnetje alles goed. Maar stiekem baal ik wel een beetje, want ze durft echt nooit bij een ander te spelen…

Als je kind voor het eerst naar school gaat dan is er maar één ding belangrijk, dat je kind met plezier naar school gaat. De rest is bijzaak. In het begin moest Aukje ontzettend wennen. Afscheid nemen was moeilijk en van afspraakjes was nog geen sprake van. Maar na een tijdje begon ze te wennen, de tranen werden minder en na schooltijd wilde ze afspreken met vriendinnetjes. De eerste paar keren wilde ze alleen bij ons thuis afspreken. Prima wat mij betreft, ik ging ervan uit dat Aukje ook hier gewoon even aan moest wennen en dat ze later wel zou afwisselen met spelen. Maar inmiddels zit ze een half jaar op school en nog steeds zijn alle afspraakjes hier thuis.

Een tijd geleden is ze wel een keer bij een vriendinnetje geweest. Ik moest na schooltijd ergens heen dus ze kon kiezen tussen niet afspreken of bij haar. Ze koos toen toch voor daar en toen ik haar ging ophalen had ze het ontzettend leuk gehad. Een paar weken later ging ze bij een ander vriendinnetje spelen. Ook dat ging ontzettend goed dus ik dacht dat het voortaan wel wat makkelijker zou gaan. Maar niks was minder waar, want op het kinderfeestje van twee weken geleden na, zijn alle afspraakjes weer gewoon bij ons thuis geweest.

En begrijp me goed, ik vind het helemaal prima dat Aukje vriendinnetjes mee naar huis neemt. Alleen maar gezellig en stiekem ook wel fijn om te zien hoe ze met andere kinderen speelt. Maar ik vind het ook wel goed dat ze ook een keer bij haar vriendinnetjes gaat spelen. Ze heeft inmiddels bij drie vriendinnen al een keer gespeeld dus je zou zeggen dat het daarna niet meer spannend is. Maar om de één of andere reden blijft ze het moeilijk vinden en wil ze echt alleen maar bij ons thuis afspreken.

Om te proberen zei ik eerder deze week al in de ochtend tegen Aukje dat ze die dag niet bij ons af kon spreken. Ik benadrukte dat ze wel bij haar vriendinnetje mocht spelen, maar dat het bij ons niet kon. Na schooltijd kwam ze alleen naar buiten. “Ik wilde een keertje niet afspreken” was haar excuus. Ik vraag me af of dat echt zo was of omdat ik had gezegd dat het niet bij ons thuis mocht. En nu zit ik in dubio, want ik vind enerzijds dat ze ook moet leren om bij een ander te spelen. Maar anderzijds vind ik het ook zielig om haar met traanoogjes met haar vriendinnetje mee te sturen. Misschien dat ik het volgende week nog maar een keer probeer door te zeggen dat ik na schooltijd een afspraak heb. Dan moet ze wel met haar vriendinnetje mee. Maar als ze er dan voor kiest om mee naar huis te gaan dan moet ik natuurlijk wel ergens een afspraak vandaan toveren haha.

Speelt jouw kind ook zo graag thuis of maakt het hem/haar niet zoveel uit?

Volg je mij al op Pinterest, Instagram,
Facebook, Twitter en Bloglovin?