Zo houdt Aukje de b en d uit elkaar

“Beste Charlotte… en ze heeft ook een beetje moeite met het uit elkaar houden van die moeilijke b en d…” Ik had het thuis al gemerkt, maar als je het dan ook nog eens van de juf hoort dan weet je zeker dat je ermee aan de slag moet. Maar met deze truc houdt Aukje de b en d voortaan uit elkaar!

Het omwisselen van de letters b en d, een bekend probleem bij leerkrachten. Veel kinderen die net beginnen met lezen halen deze twee letters nog regelmatig door elkaar. Niet zo gek natuurlijk, want ze zijn ook bijna hetzelfde. Er zijn kinderen die de letters helemaal niet door elkaar halen, sommige kinderen vinden het even moeilijk maar weten het al na wat extra oefeningen, weer andere kinderen hebben nog net wat meer tijd nodig en dan zijn er natuurlijk ook altijd kinderen die het moeilijk blijven vinden.

Toen ik nog juf van groep 3 was, liep ik natuurlijk ook regelmatig tegen dit probleem aan. Ik haalde dan allerlei ezelsbruggetjes uit de kast om de kinderen het verschil te laten zien, maar soms wist ook ik het even niet meer. Ik besloot bij Aukje om met het meest bekende ezelsbruggetje te beginnen, het woordje bed. Ineens bedacht ik me dat dit woordje ook in het boekje “Letters leren is een eitje” stond, dus ik haalde het boekje erbij en liet het plaatje aan Aukje zien.

Ik begon met uitleggen dat je bij het woordje bed vooraan de letter b hoort. Ik wees naar het plaatje en liet haar meteen ook met haar linkerhand de letter b maken. Ze begon te lachen “die is hetzelfde!” Mooi, ze zag dus de overeenkomst. Natuurlijk moest ik nog wel even uitleggen dat je bij het woordje bed een t aan het einde hoort, maar je een d schrijft (omdat je wel een d hoort als je het woord langer maakt – bedden) en daarna maakte ze met haar andere hand de d. Ze begon te hakken b-e-d en haar snoet begon te stralen. Dit was een goed teken, volgens mij had ze het door. Ik liet haar wat woordjes lezen en steeds spiekte ze even bij haar handen, om vervolgens de juiste letter te benoemen, fijn!

De volgende dag gingen we weer samen oefenen met lezen. Ik vroeg Aukje of ze die dag op school aan het woordje bed had gedacht. Ze zei dat ze dat was vergeten en dus namen we samen nog een keer het ezelsbruggetje door. Meteen pikte ze het weer op en de hele bladzijde werd vervolgens foutloos gelezen. Dit keer bleef het wel hangen, want ook die avond en de volgende dag bleef ze naar haar handen kijken wanneer ze een woord met een b of d moest lezen.

Ik merkte dat het handgebaar bij Aukje echt het belangrijkste was. Als juf heb ik het woordje bed ook wel vaker gebruikt als tip, maar zonder gebaren zegt het zoveel minder dan met. Nu heeft Aukje gewoon altijd haar eigen spiekbriefje bij de hand, namelijk haar eigen handen. Bij twijfel even het woordje bed vormen en je weet welke letter het moet zijn. Fijn!

Ik ga er vanuit dat, als ze maar vaak genoeg op haar handen spiekt, ze op een gegeven moment de letters vanzelf kan onthouden. En tot die tijd mag ze lekker blijven spieken en ben ik de schrijver van “Letters leren is een eitje” ontzettend dankbaar voor dit ezelsbruggetje. Overigens is dit geen gesponsord bericht, maar gewoon een gouden tip die bij Aukje werkte en die ik maar al te graag wil delen, omdat ik weet hoeveel kinderen er zijn die moeite hebben met deze letters.

Dus lieve ouders en juffen en meesters van groep 3, het woordje bed alleen is niet goed genoeg, maar met de handgebaren erbij was het hier de gouden tip! Succes!