Zomaar een woensdagmiddag

Een gewone woensdag, zo zou je gisteren kunnen omschrijven. Een gewone schooldag, een afspraak bij de kapper en een heerlijke peuter driftbui…

Zoals elke ochtend ging mijn wekker ook gisteren om 06:45 uur af. Het enige opvallende verschil met de meeste andere ochtenden was dat Emmi dit keer pas net wakker was. Aukje volgde al snel daarna. Na een douche, ontbijt en het gebruikelijk ochtendritueel vroeg ik of Emmi Aukje een kus wilde geven zodat ik Aukje weg kon brengen. Hier was Emmi het niet mee eens, ze wilde mee! Dus om 08:15 zat ik met twee kinderen in de auto richting school.

Toen Aukje op school zat volgde er een heerlijk relaxte ochtend. Emmi en ik lazen boekjes, nog meer boekjes, speelden lekker buiten en lazen nog wat boekjes. Tijd om Aukje weer op te halen. Na lang wachten kwam Aukje eindelijk naar buiten en ze wilde dolgraag afspreken. Ik zag dat ze aan het zoeken was met wie, maar de ervaring leert inmiddels dat als ze met iemand af wil spreken om het afspreken, ze niet altijd met de meest goede match thuiskomt, dus ik besloot om haar zonder afspraakje mee naar huis te nemen.

Om het leed een beetje te verzachten reden we lekker naar de supermarkt om croissantjes te halen die we lekker samen in de tuin op hebben gegeten. Daarna gingen de meisjes heerlijk samen spelen terwijl ik in de hangmat lag. Zo mogen er van mij wel meer middagen volgen! Na een tijdje zag ik dat Emmi wat moeilijk liep. Toen ik vroeg of ze een vieze luier had vluchtte ze het speelhuisje in en daar wilde ze dus niet meer uit komen. Ik moet echt even wennen aan die enorm dwarse fase waar ze nu in zit hoor, want dat ken ik dus helemaal niet van Aukje.

Na een tijdje gaf ze toe en na een potje sumoworstelen en een volledig hysterische peuter was haar luier verschoond. Jeetje wat een ellende is dat zeg, ik kan haar dus bijna niet in mijn eentje verschonen als ze rode billen heeft (en dat heeft ze dus nogal snel, zeker als ze zich eerst verstopt en ik haar uit het speelhuisje moet vissen). Tel daarbij op dat ze geen middagdutjes meer wil doen en dus een tikkeltje oververmoeid is en je hebt een peuterfase die af en toe behoorlijk pittig is. Na dit potje worstelen hebben we even samen in de hangmat gelegen om weer tot rust te komen. Zowel Emmi als mama.

Nadat de kindjes nog even gespeeld hadden met stoepkrijt en water was het tijd om naar de kapper te gaan. Aukje zei dat ze haar haren kort wilde, hoewel ik het daar eigenlijk niet mee eens was besloot ik dat ze toch zelf aan mocht geven wat ze wilde. Het is haar haar dus haar keuze. Er is denk ik wel 20 centimeter van haar haar afgeknipt en ze vond het zelf helemaal prachtig, dus dan is het goed. Toen we wegreden verbaasde ik me nog even over twee dames die de auto precies tussen twee parkeervakken in wisten te parkeren en na het uitstappen nog even trots achterom keken ook, maar goed. Wij reden net weg dus hadden er geen last van.

Eenmaal thuis konden de meisjes nog even fijn spelen totdat mijn moeder kwam om Emmi op te halen. Tegenwoordig komt ze wel vaker Emmi al op woensdagavond ophalen, dan hoef ik haar donderdagochtend niet naar Eindhoven te brengen. Aukje vindt dit wel lastig, want zij kan natuurlijk niet mee in verband met school, maar gelukkig was er toevallig net een vriendinnetje op de Hoeve waar ze nog lekker even mee kon spelen dus dat probleem was ook weer snel opgelost.

Na het eten was het alweer bedtijd, want Aukje weet haar avondeten tegenwoordig in een recordtijd van 60 minuten naar binnen te werken. Mits we geluk hebben trouwens, want gisteren liet ze driekwart staan. Maar goed, even onder de douche, tanden poetsen en lekker slapen. Op naar een nieuwe dag…